دو موضوع مهم زیر موجب شد تا شمار زیادی از کشور های اروپایی مصرف آنتی بیوتیک ها را در پرورش حیواناتی که غذای انسان ها را تامین میکنند ممنوع اعلام کنند. اول آن که ایجاد و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی بسیار سریع تر از کشف و تولید ترکیبات ضد میکروبی انجام میشود (سرعت ایجاد و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی بسیاربیشتر از کشف و تولید ترکیبات ضد میکروبی جدید است)؛ دوم آن که با بررسی باکتری های ایزوله جدا شده از دستگاه گوارش مرغ های گوشتی که نسبت به داروهای مختلف از خودشان مقاومت نشان داده بودند، این نتیجه حاصل شد که این سویه ها ممکن است سبب ایجاد و انتشار مقاومت دارویی در انسان ها نیز بشود.
افزودن پروبیوتیک ها به غذای مرغ های گوشتی سبب کاهش تعدادی از عفونت های گوارشی شد؛ به این صوررت که ترکیبی از باکتری های زیر را در غذای طیورمورد استفاده قرار گرفت:
Enterococcus faecium, Pediococcus acidilactici, Bacillus animalis,Lactobacillus salivarius and Lactobacill
بررسی نتایج نشان دهنده ی این بود که جمعیت باکتری فوق، وضعیت مورفولوژی روده پرنده را بهبود بخشیده و سبب کاهش کلونیزاسیون پاتوژنهایی نظیر کمپیلوباکتر ژژونی، انتریتیدیس سالمونلا در دستگاه گوارش جوجه و تعدیل سیستم ایمنی در پرنده شده است.
پروبیوتیک ها همچنین می توانند از طریق تولید فیتازها، لیپازها، آمیلازها و پروتئازها و تحریک GIT برای ترشح آنزیم های گوارشی موجب بهبود روند هضم غذا شوند. همچنین برخی از سویه های آن ها با تولید ویتامین ها، اگزوپلی ساکارید ها و آنتی اکسیدان ها ارزش غذایی را افزایش میدهند.
در صورت حضور مداوم و با جمعیت کافی و مناسب باکتریوسین ها در دستگاه گوارش، آنان قادرند تا تعداد پاتوژن ها را تنظیم کرده و همچنین واکنش های پیش التهابی و ضد التهابی را در تعادل نگهدارند.
